ప్రేమ కావ్యం (కవిత)

చెమ్మ గిల్లిన

హృదయపు చెక్కిలిపై చెక్కిన

చక్కని

శిల్పాలము మనము

చిత్రంగా స్వప్న లోకపు

చేల గట్లపై చేతిలో చెయ్యేస్కుని బుగ్గల్లో సిగ్గురంగు పులుముకున్నాము

మంత్రంగా ప్రణయ ప్రవచనం చెప్పుకుని పరవశిoచాము

ఆత్రంగా ఒకరి కను పాపల్లో

మరొకరు పటమై నిలిచాము

చింపినా చిరగని

ప్రేమ లేఖలెన్నో రాసుకున్నాము

చెరిపినా చెరగని శాసనంలా

ప్రేమ సంతకం చేసుకున్నాము

నా వేదనలు వేయయినా

నీ మాటలతో మాయం చేసే

మంత్ర పుష్పం నీవయ్యావు

నీ నీడలా నీ వెనకే వస్తూ

నీపాద ముద్రల్లో నిద్రించి సేద దీరే మన్నవ్వాలనుకున్నాను

మారీచుడి

మాయాజాలమో ఏమో

మాటయినా చెప్పకనే

మాయయమయ్యావు

మరచి పోలేని మనసుకి

మానని గాయమయ్యావు

అనాది గా మనది ఒకే ప్రేమ

ఒకే ప్రాణం ఒకే ప్రమాణం

శ్రీరాముడి వాలకం నాది

సీతమ్మ జాతకం నీది

కల కాలం కలిసుంటామన్నది

కనికట్టు లాంటి కమ్మని కట్టుకధ

కాలం ఏదయినా ఆదర్శ ప్రేమ

మనదే నన్నది కాదన లేని

కమనీయ ప్రేమ కావ్యం

పారేసుకోలేని పాత జ్ఞాపకాలు

పదే పదే పలకరిస్తుంటే

మనం తిరిగొచ్చే తరుణం కోసం

పరితపిస్తూ తలుపులు తెరిచి

వేచి చూస్తుంది మన పర్ణశాల.

దుద్దుంపూడిఅనసూయ

(రాజ మహేంద్రవరం)