బీడుగుండెలు పూడాలి (కవిత)

చుట్టలేని చాప కక్కలేని నీటిచుక్క

నేలచెక్క గుండెను బీటలు వార్చింది

గుంటలోని నల్లనక్షత్రం రాల్చిన బిందువు

మట్టి పగుళ్ళను తడపలేక జారి పాతాళం చేరింది

పచ్చని రంగు కలికానికి కూడ

చిక్కడం లేదు

ఆకలి చీకటి కప్పిన మనిషి తరువుకు తోరణమయ్యాడు

కడిగిన అక్షయపాత్రను కసిగా శోధించాలి

అడుగు పొరల దాగిన అవకాశాన్ని అందిపుచ్చుకోవాలి

రంగు రసాయనాలకు

మంగళగీతం పాడి

జీవసంబంధ సేంద్రియ సేద్యానికి నడుము బిగించాలి

ఆకుపచ్చ తివాచి బొక్కలకుఆశల మాసికలు వేసుకుని

సాలీడు సోదరుడిలా సమరశంఖం పూరించాలి

పొలిమేరల చెట్లు

పచ్చదనం పుంజుకుని

పక్షులు గూళ్ళు కట్టాలి

వలసపోయిన పావురాలు తిరిగి సొంతగూటికి చేరాలి

బీడుగుండెలు పూడి

హరితవనాలతో అవని పండాలి...

-శింగరాజు శ్రీనివాసరావు,

(ఒంగోలు)