ప్రవాసి

ఒడ్డు తెగి చాలాకాలమైంది

ఒడ్డు మారి కూడా

దశాబ్దాలు దాటింది

అయినా అమ్మ నేలమీద ప్రేమ

అణువంతయినా తగ్గదు

ఆదరించిన నేల

అన్నీ ఇచ్చింది

బ్రతుకు ఫలాలను అందుకోవడానికి

పెరిగెత్తడం నేర్పింది

కానీ తప్పటడుగులు వేసిన నేలే

ఎప్పటికీ తలపుల్లో నిలుస్తుంది

ఈ నేలే కాదు

ఇక్కడి ఆకాశం కూడా

అపరిచితంగా తోస్తుంది

ఉదయించే సూర్యచంద్రులు

వాడిన వస్తువుల్లా కనిపిస్తారు

ఎక్కడెక్కడికో వెడతాము

రెక్కలొచ్చిన కలలా ఎగురుతాము

కానీ కనులుమూసుకున్నప్పుడు

చిన్నప్పటి నేస్తం ముఖమే

కలలో పలకరిస్తుంది

ఏదో ఒకనాటికి

నేనూ ఈ నేలక్రిందే నిదురిస్తాను

అనంతశయనంలో కూడా

బహుశా

అక్కడి మట్టి వాసనలే

విడవకుండా నన్ను వెంటాడుతాయి

- విన్నకోట రవిశంకర్ (అమెరికా)