దానం

ఔదార్యం మంచి లక్షణం. దానం గొప్ప గుణం. త్యాగం సాటిలేని గుణం. చరిత్రలో కొంతమంది ఈ అత్యున్నత లక్షణాలు కలిగిన వాళ్ళున్నారు. వాళ్ళని ప్రపంచమెప్పటికీ మరచిపోదు. అట్లాంటివాళ్ళలో కర్ణుడు ఒకడు. అందుకనే అతన్ని దానకర్ణుడు అన్నాడు. ఎప్పుడు ఎవరు ఏమి అడిగినా కాదనకుండా ఇచ్చేవాడు కర్ణుడు.

ఇవ్వడంలో ఔదార్యమే తప్ప ఆలోచన ప్రసక్తి లేనివాడు కర్ణుడు. ఇవ్వడంలో ఎంత ఆనందముందో ఇచ్చే వాళ్ళకు మాత్రమే తెలుస్తుంది. ఇస్తే తమ దగ్గరవున్నదంతాపోయి తాము బికారులుగా మిగిలిపోతామేమో అని భయపడేవాళ్ళు ఎప్పుడూ ఇవ్వలేరు.

కానీ దానం చేసే వాణ్ణి దైవం చల్లగా చూస్తుంది. అతని ఆత్మ అపూర్వ ఆనంద తరంగితమవుతుంది. అతను నిర్ధనుడయిపోయినా ఎప్పుడూ తను కోల్పోయానని అనుకోడు. పైగా తను ఎంతో పొందానని అనుకుంటాడు. తరిగిపోని ఆనంద ఐశ్వర్యాన్ని అందుకున్నానని అనుకుంటాడు.

కర్ణుడికి దానం చెయ్యడానికి నిర్ణీత సమయమంటూ లేదు. అవసరంవున్న వాళ్ళు ఏ సమయంలో వచ్చినా ఆదుకునేవాడు.

ఒకరోజు కర్ణుడు తలంటి స్నానం చేస్తున్నాడు. ఒక వజ్రాలు పొదిగిన గిన్నెలో నూనె వుంది. శ్రీకృష్ణుడు అప్పుడే కర్ణుని ఇంటికి వచ్చాడు. కర్ణుడు స్నానం చేస్తున్నట్లు తెలిసింది. ఆ స్నాన మందిరానికి వచ్చాడు. అక్కడున్న వజ్రాలగిన్నె కృష్ణుని కంట బడింది. కృష్ణుడు ఎప్పుడూ ఎదుటి వాళ్ళని ఆటపట్టిద్దామనుకునే వాడు కదా! కర్ణుని పరీక్షిద్దామనుకున్నాడు.

“కర్ణా! నిన్ను ఒకటి కోరాలనుకుంటున్నాను” అన్నాడు

“కృష్ణా! నిరభ్యంతరంగా నీకు ఏం కావాలో అడుగు. నా దగ్గరవున్నది. నాకు వీలయింది ఏదయినా సరే నీకిస్తాను” అన్నాను కర్ణుడు.

కృష్ణుడు “ఈ వజ్రాలు తాపిన నూనె గిన్నె నాకివ్వు” అన్నాడు కృష్ణుడు

“దానికేం భాగ్యం. తప్పక తీసుకో” అని కర్ణుడు ఎడం చేతితో ఆ వజ్రాల గిన్నెను కృష్ణుడికి అందించాడు. కారణం కుడిచేతిలో వున్న తైలంతో తలను మర్దనం చేసుకుంటున్నాడు. అందువల్ల ఎడం చేతితో ఇవ్వాల్సి వచ్చింది.

కృష్ణుడు “ఎడం చేతితో ఇవ్వడం మర్యాదకాదు. కుడిచేతితో ఇస్తే తీసుకుంటాను” అన్నాడు.

కర్ణుడు “కృష్ణా! నాకు ఎడంచేతితో నీకు ఇవ్వాలన్న అహంకారం లేదు. నేను కుడిచేతితో తలపై తైలం రుద్దుకుంటున్నాను. అందుకని నువ్వు ఎడం చేతిలో వున్న గిన్నెను తీసుకో” అన్నాడు.

కృష్ణుడు “తొందర లేదు. నువ్వు కుడి చేతిని శుభ్రంగా కడిగిన అనంతరమే ఇవ్వు తీసుకుంటాను” అన్నాడు.

దానికి కర్ణుడు “కృష్ణా! ఆలస్యం అమృత విషయం. ఇచ్చినప్పుడే స్వీకరించు. ఎందుకంటే ఇప్పుడు నాకున్న ఉదారగుణం మరుక్షణానికి మాయం కావచ్చు. నేను ఈ క్షణం బతికి వున్నాను. ఇంకో క్షణానికి సజీవంగా ఉంటానని గ్యారంటీ ఏమిటి? మృత్యువు చర్యలు ఊహకందవు. పైగా మనుషుల బుద్ధి చంచలమైంది. ఇప్పుడున్న దాన గుణం ఇంకో క్షణానికి లోభ గుణంగా మారిపోవచ్చు. పైగా నువ్వు అన్నట్లు కుడిచేతిని కడుక్కుని వజ్రాల గిన్నెను నీకిచ్చేలోగా నాకు దానిపై వ్యామోహం కలగవచ్చు. అసలు అప్పటికి నేను బతికి ఉంటానో లేదో హామీ ఇవ్వలేను కదా! అందుకనే ఈ పరిస్థితులు రాకముందే నీకు వజ్రాల గిన్నెను ఇవ్వాలని ఎడం చేతితో ఇచ్చాను!” అన్నాడు.

కర్ణుని వివేకానికి, విచక్షణకు కృష్ణుడు ముగ్ధుడయ్యాడు.

-సౌభాగ్య