మాయ తొలగాలి (కవిత)

అల అనుకుంటుంది

తను వేరు , పక్క అల వేరు అని

పోటీ పడి లేస్తుంది

పక్క అల కంటే పైకి ఎగరాలని

ఎక్కడో దూర తీరాలకు వెళ్తుంది వెతుక్కుంటూ

వెతుకులాట దేనికో అసలు తెలీదు ,

అంతులేని ఆరాటం

పక్క అలని శక్తి లో మించి పోవాలని అలుపెరగని పరుగు

పక్క అలలు

పడి పోవడం చూస్తూనే ఉంటుంది

కొత్త అలలు పుట్టడం కూడా

తెలుస్తూనే వుంది

కానీ తను పడనని నమ్మకం ,

పడిన అలలు శక్తి లేక పడి పోయాయని మరొక నమ్మకం

అలలకు జన్మనిచ్చి

మరల తనలో కలుపుకొనే

ఆ అంబుధికి అంటవు ఇవి ఏవీ

పడి లేచే అలలు ,

అవి పడే ఆరాటం

అన్నీ చూస్తూనే ఉంటుంది

బ్రహ్మానందం తో

సాగరానికి ఎరుక

ఆలలను కమ్మిన “మాయ”

మాయ తొలగి ,

వేరే అలలు లేవని ,

తను ఏ అలతో

పోటీపడనక్కర లేదని

ఏ అలని ద్వేషించనక్కర లేదని , ఎక్కడికి ఏదో వెతుకుతూ

పరుగులు తీయనక్కర లేదని

తను తపన పడే ఆ పరమానందం తనలోనే వుందని ,

అది అనంత మైన సముద్రం అని

తను సముద్రం లో లేచిన

ఒక అల కాదని ,

తానే సముద్రం అని

ఏదో ఒక రోజు

ప్రతి అల తెలుసు కొని

సముద్రం గా నిండుగా

ఉండి పోతుందని ఆశ

ఆ దయా “సాగరునకు “ పెద్ద ఆశ

అలల “మాయ” తొలగాలని

ఆ పరమాత్మ ఆశ,

జీవుల “మాయ” తొలగాలని

-వి శ్రీనివాస మూర్తి

(హైదరాబాద్)